Suplement Drewutni 008 | 2020 pt.1

Suplement na koronawirusa? Bardziej na czas, który w tym okresie spędzamy (spędzaliśmy) w domu od niemal połowy marca do… no właśnie. Jeszcze nie wiemy.

Suplement to formuła nie DJska, choć utwory są ze sobą zsynchronizowane rytmicznie by można było słuchać jednym ciągiem.

dRWALcast 007 – Znowu w TECHNO mi nie wyszło…

Obserwuję (i uczestniczę) na scenie techno od już ponad 25. lat, z różnym skutkiem, wytrwałością i sympatią. Jednoznacznie trudno mi siebie sklasyfikować… za houseowy dla techno, za techno dla house. Progresywnie niestabilny.

dRWALcast 004

Czwarty miks trwający nieco ponad 2 godziny zbiera numery wydane w 3 kwartale 2017 z rejonów deep house, progressive, techno. Miks nagrany na żywo w domu z użyciem oprogramowania Rekordbox.

dRWALcast 003

Trzeci mix z serii drwalcast pojawił się na początku sierpnia 2017 i zawiera selekcję utworów singlowych (i jeden albumowy) z drugiego kwartału tego roku.

dRWALcast 002

Drugi podcast z bardziej nastrojową i klimatyczną selekcją materiału z pierwszego kwartału 2017 z jednym wyjątkiem.

dRWALcast 001

Drewutnia dD prezentuje pierwszy z nowej serii miksów klubowych pod wspólnym szyldem dRWALcast.

Pierwszą część można by zatytułować „25 Shades of Techno”, „Techno Selecta”, „Części Wymienne” lub … sami zaproponujcie. Uznałem jednak, że tytuł nie jest tak ważny jak rodzaj edycji.

Robert Leiner – Melomania (Hoga Nord, 2015)

Niektóre płyty są jak alkohol. Można je wchłaniać gdy skończymy 21 lat.

Ten kto kształcił się w technikum muzyki elektronicznej w latach 90 wie, że Robert Leiner jest europejskim fenomenem jak jego skandynawski sąsiad i „kumpel po labelu z młodości” Geir Jenssen (Biosphere), mimo że nagrał zaledwie trzy długogrające płyty – jako Source, The Source Experience i pod własnym nazwiskiem. Po 21 latach od ostatniej spotkała wyznawców niespodzianka. Źródło ożyło!

[TESTER] Kölsch – 1983 (Kompakt, 2015)

Nie mam porównania do pierwszej płyty duńskiego producenta (i chyba nie będę porównywał), ale po pierwszym przesłuchaniu wydawało mi się, że to ciekawa muzyka.

Leftfield – Alternative Light Source (Infectious, 2015)

„Techno jest nie dla mnie, ale takie lubię.”

Nie wiem co trzeba mieć w bani, by robić sobie takie przerwy i jakby nigdy nic wydać płytę… trzecią.
Ikona, tworząca nową taneczną scenę obok Underworld, Orbital i The Chemical Brothers po 16 latach od ostatniej a po 20 od debiutu zaskakuje nowym, choć trochę za krótkim wydawnictwem.

[TESTER] Dominik Eulberg – Spulsaum EP (Traum Schallplatten, 2015)

Oho! Trzy nowe numery Eulberga to krok w stronę parkietu.
Przy barze nie usiedzisz! Muzycznie jest klasycznie, nie rewolucyjnie, ale wibracje są nieziemskie. Tak można się zapomnieć w klubie.